Grypa. Jeśli nie chcesz chorować . . . może się zaszczep?

A MOŻE SZCZEPIONKA?

Grypa. Czy warto się szczepić?

Grypa jest ostrą chorobą zakaźną układu oddechowego wywoływaną przez wirusa grypy typu A i B. Zakażenie występuje w okresie zimowym i przenosi się drogą kropelkową przez kaszel lub śluz z nosa. Źródłem zakażenia jest człowiek. Zapobieganie grypie polega na unikaniu kontaktów w okresie wzmożonej zachorowalności, ale nie daje to pewnego efektu. Dlatego jedyną skuteczną metodą zapobiegania grypie jest wcześniejsze zaszczepienie się szczepionką przeciwko grypie, której skład jest zmieniany co roku, zgodnie z przewidywaniami odnośnie do wirusów, które będą wywoływać chorobę w danym sezonie.

  KTO POWINIEN SIĘ ZASZCZEPIĆ?

Przede wszystkim niemowlęta i małe dzieci w wieku od 6 miesięcy do 59 miesięcy życia, ponieważ zdrowe dzieci poniżej 2 roku życia oraz dzieci w każdym wieku cierpiące na choroby przewlekłe serca i płuc mają powikłania pogrypowe tak często, jak ludzie w podeszłym wieku. Dzieci przedszkolne są także ważnym źródłem przekazywania wirusa grypy domownikom i innym osobom.

Wskazane są szczepienia dzieciom i osobom dorosłym z przewlekłymi chorobami dróg oddechowych, w tym z astmą, przewlekłymi chorobami serca, nerek, cukrzycą, hemoglobinopatią i z upośledzeniem odporności (w tym HIV). Powinny też być szczepione dzieci i nastolatki (od 6 miesiąca do 18 roku życia) przewlekle leczeni aspiryną, narażeni na rozwój zespołu Reya (uszkodzenie mózgu ze śpiączką, stłuszczenie wątroby) w przebiegu grypy.  Poleca się też szczepienie kobietom w drugim i trzecim trymestrze ciąży przypadającym na sezon grypowy.

Warto poddać się szczepieniu przeciwko grypie osobom powyżej 65 roku życia, zdrowym domownikom i opiekunom dzieci i osób dorosłych z grupy wysokiego ryzyka powikłań pogrypowych, pracowników służby zdrowia, pracowników domów opieki zdrowotnej lub wolontariuszy w szpitalach i przychodniach.

DIABETYCY TEŻ SIĘ SZCZEPIĄ

Osoby chore na cukrzycę należą do grupy osób wysokiego ryzyka powikłań pogrypowych. Zachorowanie na grypę może prowadzić do hiperglikemii czyli podwyższonego poziomu cukru, nasilając istniejącą infekcję.  Śmiertelność w tej grupie chorych powodowana pogrypowymi powikłaniami sięga 12%. To 3 razy więcej niż chorych bez cukrzycy. Diabetyk, którego dopadnie grypa aż sześciokrotnie częściej trafia do szpitala niż pozostali chorzy. Przeprowadzone badania jednoznacznie wykazują, że zaszczepieni przeciw grypie pacjenci chorujący na cukrzycę rzadziej wymagają hospitalizacji spowodowanej przez grypę  i pogrypowe zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, śpiączkę cukrzycową i kwasicę metaboliczną. Ryzyko to zmniejsza się u nich do 79 procent.

 GRYPA. PRZECIWWSKAZANIA

Tylko osoby z nadwrażliwością na białko kurze albo na neomycynę (antybiotyk) nie powinny przyjmować szczepionki przeciw grypie. Nie jest też wskazane szczepienie  dla kobiet w pierwszym trymestrze ciąży. Wszyscy pozostali mogą szczepionką uchronić się przed grypą. Zawsze przed szczepieniem każdy pacjent powinien być zbadany przez lekarza. Przed podjęciem decyzji o szczepieniu warto skonsultować się z lekarzem pierwszego kontaktu. On też powinien dobrać odpowiednią szczepionkę.

REAKCJA NA SZCZEPIENIE

Po przyjęciu szczepionki może pojawić się u osoby zaszczepionej stan podgorączkowy, nawet gorączka albo występują objawy podobne  do grypy. Taki stan utrzymuje się przez 6 – 48 godzin. W przypadku wystąpienia gorączki można przyjąć preparaty obniżające gorączkę. Znacznie rzadziej  można spotkać się z objawami uczulenia (zaczerwienie, wysypka, obrzęk błony śluzowej). W takich przypadkach należy zgłosić się do swojego lekarza rodzinnego.

JAKA SZCZEPIONKA?

Szczepić się praktycznie powinni wszyscy, którzy nie chcą na grypę chorować. Korzyści wynikające ze szczepień są oczywiste: nie choruje się, oszczędza na wydatkach na leki, nie trzeba chodzić do lekarza, nie opuszcza się pracy czy szkoły, nie zaraża innych.

Szczepionki dostępne są w aptekach już od września każdego roku kalendarzowego przez cały okres zachorowań, tj. do wiosny następnego roku. Najczęściej są one też do nabycia bezpośrednio w przychodni lekarskiej. Ponieważ nie są to obowiązkowe szczepienia, pacjent musi za nie zapłacić, chyba, że  akcję szczepienia zorganizuje gmina dla swoich mieszkańców. Wówczas dla określonej grupy, zazwyczaj dzieci i seniorów  jest ona bezpłatna. Program szczepień ochronnych przeciwko grypie na lata 2017–2020  uruchomiono  m.in. dla mieszkańców Białegostoku. Mogą skorzystać z niego osoby  po 60 roku życia. Także seniorzy z Łodzi, Poznania, Gorzowa Wielkopolskiego i innych miast objęci zostali podobnym programem. Pozostali, których program bezpłatnego szczepienia nie obejmuje muszą zadbać o to sami. Szczepienie w przychodni zazwyczaj jest bezpłatne a koszt szczepionki to kwota ok.  30 – 40 zł. Szczepionki dostępne w Polsce to: Vaxigrip Adult, Vaxigrip Junior, Vaxigrip Tetra i Influvac. Wszystkie są w podobnej cenie i działają identycznie. Jedynie szczepionka Vaxigrip Junior przeznaczona jest  dla dzieci do lat 3. Najlepiej o szczegóły pytać swojego lekarza rodzinnego.

CZY MIMO PRZYJĘCIA SZCZEPIONKI MOŻNA ZACHOROWAĆ NA GRYPĘ?

Samo zaszczepienie nie chroni przed samym zachorowaniem. Chorobę jednak przechodzimy  znacznie łagodniej i nie jesteśmy narażeni na groźne, pogrypowe powikłania (zapalenie płuc, oskrzeli, mięśnia sercowego, ucha środkowego i in.). Szczepionka nie zwalnia nas ze szczególnej dbałości o zdrowie w okresie nasilenia zachorowań na grypę.

Warto wiedzieć, że często szczyt zachorowań przeciąga się na marzec a nawet i później. Dlatego zaszczepienie nawet  pod koniec sezonu grypowego ciągle chroni w tym sezonie zachorowań. (sed)

Foto: pixabay

Ten wpis został opublikowany w kategorii PROFILAKTYKA, ZDROWIE i oznaczony tagami , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.