Zdarza się, że skorzystamy z bezpłatnego pomiaru poziomu cukru podczas festynu lub akcji pro zdrowotnych. Nie na czczo, tak po prostu niespodziewanie i przy okazji. Wynik 120 mg/dl nie jest jeszcze najgorszy. Wiele jednak osób, szczególnie ci, którzy z cukrzycą nie mieli dotychczas do czynienia wpadają w panikę a tymczasem to 120 a nawet 180 mg/dl wcale nie musi oznaczać, że jesteśmy chorzy. Może to być sygnał, że warto zrobić standardowe badanie poziomu cukru krwi w laboratorium. I to lekarz stwierdzi czy wstąpimy do „klubu osób słodkich”. Zazwyczaj pomiar poziomu cukru na czczo z wynikiem w granicach 70 – 90 mg/dl jest prawidłowy a ponad to może wskazywać, że jesteśmy zagrożeni cukrzycą.
Każdy może zachorować
Na chorobę tą niezależnie od wieku narażeni są osoby z nadwagą i otyłością, z małą aktywnością, osoby z nadciśnieniem, podwyższonym cholesterolem. Dużą rolę odgrywają też czynniki genetyczne. Jeśli ktoś z rodziny choruje na cukrzycę (rodzice, dziadkowie) można się spodziewać cukrzycy typu 2. Cukrzyca jest chorobą skomplikowaną i nie ma jednej przyczyny jej pojawienia się. Trzy główne czynniki :stres, geny i styl życia mogą znacznie zwiększać ryzyko zachorowania. Oprócz podwyższonego poziomu cukru we krwi objawami zwiastującymi chorobę należą m.in. wzmożone pragnienie, wielomocz, osłabienie i wzmożona senność, zmiany na skórze i stany zapalne dróg moczowych. Jak się okazuje, czasami warto od czasu do czasu zmierzyć sobie cukier. Nawet na wspomnianym festynie.
Z cukrzycą można żyć długie lata
W Polsce na cukrzycę choruje ponad 3 miliony ludzi. Nie wiadomo ile osób nie wie o chorobie. Dowiaduje się najczęściej przypadkowo, kiedy niewiele da się zrobić i trzeba się pogodzić z chorobą i zaprzyjaźnić z gleukometrem. Wcześnie stwierdzona cukrzyca i świadoma samokontrola (zdyscyplinowanie) diabetyka pozwalają w miarę normalnie żyć. Znane są przypadki, że osoby chore na cukrzycę z powodzeniem uprawiają sport np. parolotniarstwo, górskie wspinaczki czy sport motorowy. Nie oszukujmy się, szacuje się, że średnia długość życia diabetyka w porównaniu do populacji ogólnej bywa krótsza o 8-12 lat. Znane też są przypadki, że osoba chora na cukrzycę przez 36 lat dożyła do sędziwego wieku 85 lat. Można? Można. (sd)
