Kto lubi śliwki? Różne. Te małe i te duże. Żółte, zielone i granatowe. Dietetycy twierdzą, że te z ciemniejszą skórką są ciemniejsze od tych żółtych czy zielonych. Ważna informacja dla miłośników śliwek jest taka, że zawierają dużo błonnika i wiele witamin i makroelementów. Mają dużo potasu, żelaza i magnezu. Co to znaczy? Wiadomo – magnez! Zła wiadomość jest taka, że śliwki, jak niemal każde owoce zawierają fruktozę, glukozę i sacharozę. Bez przesady! Diabetycy mogą się skusić na kilka śliwek. Są małokaloryczne, bo 100 gram tego owocu to tylko ok. 45 kcal. Myślę, że zjedzenie kilku śliwek nie stworzy osobom chorym na cukrzycę wielkich problemów. Nie stworzy – jeśli będzie to porcja składająca się z kilku owoców a nie z całej miski. Diabetyk, jak każdy człowiek ma też żołądek, serce i swój tłuszczyk tu i ówdzie a śliwki to niecodzienna ale skuteczna miotła. Szczególnie działa w przewodzie pokarmowym a i rozprawia się z cholesterolem. Mogą jeść śliwki nie tylko diabetycy ale i osoby walczące z nadwagą. W ilościach rozsądnych – podkreślam i dopóki świeże owoce można kupić. Potem te suszone to już inna sprawa. I z kaloriami , i z cukrami i z błonnikiem. Póki co, korzystajmy z jesieni. (sed)
Dietetyk na pytanie „Czy diabetycy mogą jeść truskawki?” z pewnością odpowie, że tak ale od razu zaznaczy, że rozsądne ilości. Jakie to są ilości? Myślę, że około 200 g to kilka (może 10?) owoców średniej wielkości. 100 gram truskawek ma tylko 30 kcal, są więc bezpieczne dla osób otyłych. Nie tuczą. Mają sporo błonnika a ich indeks glikemiczny to tylko 40. Są bardzo pożytecznymi dla organizmu owocami. Zawierają witaminy C, B2, B3, fosfor. Krzem, mangan, magnez. Nie każdy może jednak jeść te smaczne, wiosenne owoce. Truskawki mogą uczulać. Dlatego warto je jeść ze śmietaną lub jogurtem. Uwaga dietetyków, że rozsądne ilości i z tego powodu jest zasadna. Tak czy inaczej, nie popełnimy wielkiego błędu jeśli od czasu do czasu sięgniemy po wielką, dojrzałą truskawkę. Nawet jeśli spowoduje zwiększenie poziomu cukru we krwi, to nie wyrządzi nam wielkiej krzywdy. Truskawka to owoc antynowotworowy. Tak najogólniej można o niej powiedzieć bez wnikania w szczegóły. Czyli jeść truskawki? Pewnie, że tak!
Cukrzyca typu 2 jest chorobą metaboliczną, która często wiązana jest z nieprawidłowym stylem życia, w tym z niezdrową dietą. Jednym z powszechnych mitów dotyczących tej choroby jest przekonanie, że jedzenie słodyczy, takich jak cukierki, lody czy czekolady, może bezpośrednio prowadzić do zachorowania na cukrzycę typu 2. Badania naukowe nie potwierdzają tej tezy. Cukrzyca zazwyczaj rozwija się na skutek kombinacji genetyki, braku aktywności fizycznej, nadwagi i niezdrowego stylu życia. Słodycze same w sobie nie są bezpośrednią przyczyną cukrzycy typu 2, ale ich nadmierna konsumpcja w ramach niezdrowej diety może przyczynić się do otyłości i problemów z insuliną. 
Czy osoby chore na cukrzycę typu 2 muszą omijać w sklepie półki z owocami i sokami? Istnieje przeświadczenie, że dla tej grupy osób nie zaleca się spożywania jabłek, gruszek, śliwek i owoców cytrusowych. Tak właściwie to do końca nie wiadomo które owoce można bezpiecznie włączyć do menu diabetyka. Wszystkie zawierają cukier i mogą spowodować gwałtowne zwiększenie poziomu cukru we krwi. Tym bardziej soki owocowe. Jeśli mamy okazję i ochotę wypić sok, to ten który nie zawiera cukru. Trudno się w tym wszystkim połapać. Okazuje się, że związek między sokami owocowymi a cukrzycą jest złożony. Osoby z cukrzycą mogą pić soki wyciskane z prawdziwych owoców, ale wskazany jest umiar ze względu na wysoką zawartość cukru i niższą zawartość błonnika w porównaniu z całymi owocami. 
Liść laurowy, zwany inaczej bobkowym znają chyba wszyscy. Powszechnie stosowany jest w kuchni ale ma też zastosowanie w ziołolecznictwie. Ci, którzy uwierzyli w jego dobroczynne właściwości przygotowują napary z liścia bobkowego, palą, wykładają w szafkach kuchennych albo … pod poduszkę. Nie da się zaprzeczyć, że liście laurowe korzystnie wpływają na nasze zdrowie. Pomagają obniżyć poziom cukru we krwi, mają działanie przeciwgrzybiczne, ułatwiają trawienie, neutralizują zapachy. Zawierają olejki eteryczne, które wpływają na nastrój, ułatwiają zasypianie. Dlatego niektórzy wkładają liście pod poduszkę. Podczas palenia wydzielają olejki eteryczne o antybakteryjnym i przeciwwirusowym działaniu. Poprawiają jakość powietrza. W okresie zimowym warto położyć kilka liści bobkowych na kaloryfer. Wskutek ogrzewania uwalniające się olejki eteryczne oczyszczają powietrze. Łatwo się o tym przekonać. 
Osoba chora na cukrzycę nie ma wypisanego tego na czole ani na plecach. Tego, że należy do wielkiej grupy diabetyków, a więc osób , którym teoretycznie niczego nie można. To nie jest wskazane, tego należy unikać, tego nie robić, z tego rezygnować. To często usłyszymy u diabetologa. Chciałoby się wtedy zadać legendarne już pytanie: To jak żyć? Osoba z cukrzycą to osoba, jak każda inna. Pracuje albo uczy się. Ma męża, dzieci albo będzie miała w najbliższej przyszłości. Funkcjonuje w społeczeństwie, chodzi na mecze, koncert albo ogląda telewizję czy śledzi Internet. Świadomy diabetyk, nawet ten najmłodszy zdaje sobie sprawę z ograniczeń w związku z chorobą ale wcale nie musi być dyskryminowany: ani czynnie, ani też biernie. Czy może wypić sok pomarańczowy ? A może tylko sok jabłkowy? Powinien odstawić sok z granatu? 
Różne źródła podają różne liczby chorych na cukrzycę w Polsce. Z pewnością blisko prawdy będzie liczba 2 000 000 osób. Część z tych osób objęta jest opieką diabetologów. Część, bo brakuje diabetologów. Nie wszyscy decydują się na monitorowanie swojej choroby. Znam takich, którzy „prowadzą” cukrzycę na własną rękę. Nikogo nie trzeba przekonywać, że samokontrola w cukrzycy pozwala nam żyć w miarę spokojnie i uchronić się od wielu powikłań. Dlatego niezmiernie ważną sprawą jest edukacja. Osoby z cukrzycą powinny poznać swoją chorobę, poznawać nowe sposoby leczenia, zasady samokontroli, doskonalić umiejętność posługiwania się glukometrem, ciśnieniomierzem itp. Taką wiedzę można zdobywać z Internetu, ze spotkań organizowanych przez koła diabetyków ale także z lektury książek i prasy specjalistycznej. Z prasą po pandemii jest krucho. I przed pandemią było źle. 
Rozmawiałem kiedyś na spotkaniu w Łomży z 81-letnią kobietą, która twierdziła, że na cukrzycę zachorowała gdy miała 36 lat. Mówiła, że choroba nie ograniczała jej w pracy, w codziennym życiu czy w uprawianiu sportu. Przestrzegała zaleceń diabetologa i rozsądnie diety. Nauczyła się żyć z chorobą do tego stopnia, że bez większego wysiłku dożyła sędziwego wieku i nadal „nie składa broni”. Pewnie każdy z nas ma swoje sposoby na przetrwanie , na życie z cukrzycą, tak jakby jej nie było. Spotkania diabetyków są doskonałą okazją aby dzielić się swoimi doświadczeniami, dowiedzieć się więcej o cukrzycy i porozmawiać o tym jak z nią żyć. Często słyszę pytanie „Czy warto zostać członkiem Polskiego Stowarzyszenia Diabetyków?” . Czy warto przychodzić na spotkania organizowane przez lokalne koła zrzeszające osoby z cukrzycą? Na takie i podobne pytania jest tylko jedna odpowiedź : warto! -
-
listopad 2024 P W Ś C P S N 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30